Châteauneuf-de-Randon in Lozère
|
|
Châteauneuf-de-Randon in Lozère |
|
Het dorp wordt voor het eerst genoemd in 1227, onder de naam "Castrum Novum". Het is dan een belangrijke vesting, beheerd door de familie van Randon. In de 14e eeuw wordt het dorp belegerd door Bertrand du Guesclin, die het weet te heroveren van de Engelsen.
In de 16e eeuw wordt Châteauneuf-de-Randon een belangrijke stad met meer dan 1.000 inwoners. Het is dan een bloemrijk commercieel en ambachtelijk centrum.
In de 18e eeuw kent de stad een achteruitgang, vanwege de concurrentie van andere steden in de regio. De bevolking neemt af en de economie krimpt. Het is gelegen op het plateau van de Margeride en telt ongeveer 800 inwoners. Châteauneuf-de-Randon is bekend om zijn historische erfgoed, waaronder zijn middeleeuwse kasteel uit de 14e eeuw, dat als historisch monument is geclassificeerd, evenals om zijn romaanse kerk uit de 12e eeuw. De gemeente ligt ook dicht bij toeristische locaties zoals het meer van Charpal en de bergen van de Margeride. Châteauneuf-de-Randon is een ideale bestemming voor diegenen die op zoek zijn naar rust en de schoonheid van de natuurlijke landschappen van de Margeride, evenals voor liefhebbers van geschiedenis en erfgoed.
Châteauneuf-de-Randon is omgeven door bergen, waaronder de Mont Lozère, de hoogste top van het Centraal Massief. Het dorp ligt in een natuurgebied van ecologisch, faunistisch en floristisch belang (ZNIEFF), dat een grote biodiversiteit aan planten en dieren herbergt. De bossen in de regio worden gedomineerd door pijnbomen, beuken en eiken. Er zijn ook graslanden, moerasgebieden en kliffen. De fauna is ook rijk en gevarieerd. Men kan er herten, wilde zwijnen, vossen, reeën, gemzen, marmotten, roofvogels, enz. observeren.
De bevolking van Châteauneuf-de-Randon is sinds de 19e eeuw gestaag afgenomen. In 1856 telde de gemeente 1.502 inwoners, tegen 523 in 2021.
Op een rotsachtige uitkijkpost die het kruispunt van de N. 88 en de D. 998 domineert, ligt "29 km ten noorden van Mende". Hoofdplaats van het kanton, voormalige vesting van de baronie van Randon. Bezet in de 14e eeuw door de Engelsen, na het verdrag van Brétigny van 1360.
De hertog Bertrand Du Guesclin belegerde het eind juni 1380. Maar hij stierf op 13 juli zonder de plaats te hebben heroverd, en het was op zijn kist dat de leider van de belegerden, Pierre de Galard, de sleutels van de stad aan de hertog van Sancerre overhandigde. De traditie zegt dat Du Guesclin stierf omdat hij op een hete dag te koud water dronk uit de bron van de Glauze, die westelijk van de stad ligt.
Op het mooie plein, waar vroeger belangrijke veemarkten gehouden werden, werd ter herinnering aan de grote hertog een bronzen standbeeld van Hector Lemaine opgericht. Het werd ingewijd in 1894. In het noordwesten blijven de ruïnes van een toren uit de 11e eeuw van het oude kasteel, "Tour des Anglais" genoemd, bewaard. Iets verder naar het noorden, op de weg die naar de Chapeauroux en de Rodier-brug afdaalt, valt een granieten rots op die in balans lijkt. Op de basis staat "de Wiebelsteen". Op het kruispunt van de wegen, L'Habitarelle, waar een granieten mausoleum is opgericht ter nagedachtenis aan Du Guesclin's overlijden. De hertog wordt afgebeeld liggend, een replica van het grafmonument in Saint Denis waar de hertog na een roerige reis werd begraven.
Bertrand Duguesclin. Tour des Anglais.
Stad van de Middeleeuwen gebouwd door de heren van Randon op de locatie van een Gallo-Romeinse dorpskern. Het is een oude vesting waarvan alleen de uitkijktoren, de "Tour des Anglais" overblijft. 1
In juli 1380 vond Bertrand Du Guesclin, Groot Hertog van de Armées van het Koninkrijk Frankrijk, de dood na het drinken van het water van de bron van de "Glauze". Op het plein van het dorp staat zijn imposante bronzen standbeeld, nabij de plaats "L'Habitarelle", een granieten cenofoor werd opgericht voor de posteriteit ter ere van de grote krijger.
Geboren in La Motte-Broons, ten zuiden van Dinan, een strijder met legendarische lelijkheid, die in 1370 hertog van Frankrijk en Castilië werd, was een van de grote figuren van de Middeleeuwen. Hij nam actief deel aan de oorlog van de Successie van Bretagne, nam de zijde van Charles de Blois en diende daarna de koning van Frankrijk in de strijd tegen de Grote Compagnies (bendes van plunderaars) en de Engelse indringer.
Hij stierf tijdens de belegering van Châteauneuf-de-Randon. Hij had 4 begraafplaatsen: één in de basiliek van Saint-Denis, dicht bij de koning van Frankrijk, één in Le Puy-en-Velay, één in Clermont-Ferrand en de laatste in Dinan, de enige die intact bleef. De cenofoor waar zijn hart rust is te vinden in de kerk van Saint-Sauveur in Dinan. De gemeente Montbel werd opgericht in 1867 door deling van Châteauneuf-de-Randon en La Fage-Saint-Julien.
In die tijd, 1380, waren Auvergne en de provincie Margeride getroffen door bandieten en Engelsen, en daarom vroegen deze staten om de zending van een koninklijk leger en drongen aan dat Du Guesclin deze zou leiden.
Ze kregen hun zin, de Hertog organiseerde zijn strijdplan, dat bestond uit het isoleren van de rots van Carlat, in het huidige departement Cantal, waar een vesting stond die de hoge Auvergne voor elke indringer vanuit Guyenne of Spanje verhinderde.
Tegenwoordig is er niets meer over van deze constructie, die op bevel van Hendrik IV werd afgebroken. Hij voerde zijn plan uit, daarna ging hij naar Châteauneuf de Randon, dat toen door de Engelsen werd bezet, om te proberen het dorp te heroveren. Hij dronk water uit een ijskoude bron bij de fonteinen van de weide van Glauze, nabij het gehucht Albuges, waarna hij stierf aan een herseninfarct, nadat zijn mannen de stad waren heroverd. De belegering en de blokkade duurden vijftien dagen.
Anecdote of verhaal?... Hoe dan ook, deze illustere figuur had de reputatie "wispelturig" te zijn en gaf zijn slechte humeur vrijelijk de vrije loop. Zijn moeder dwong hem als hij jong was om uit een zilveren beker te drinken bij elke uitbarsting.
Voor zijn dood had Du Guesclin gevraagd om in Bretagne bij Dinan te worden begraven. Men moet zich realiseren wat de reis in de zomer van 1380 kon zijn. Zijn darmen werden achtergelaten in Le Puy-en-Velay, in de huidige Saint Laurent-kerk. Maar vanwege de traagheid van de uitvaartstoet en de zware warmte van de zomer bleek het balsemen snel onvoldoende.
De lichamen van de Hertog moesten worden gekookt en in Montferrand in een klein kerkje te worden begraven dat de Cordeliers heette, dat in 1793 door revolutionairen werd vernietigd. De peripetieën waren nog niet voorbij, bij het bereiken van Le Mans werd de uitvaartstoet onderschept door een gezant van de koning, die de stoffelijke resten eiste om ze naar St Denis te brengen.
Het skelet werd hem toen overhandigd, alleen het hart bereikte Dinan. Zo eindigt het verhaal van Du Guesclin, hij heeft drie graven, twee liggende figuren waarvan er één hem met een baard afbeeldt in Le Puy-en-Velay, (het lijkt op een foto van heden ten dage) en de andere zonder baard in de basiliek van St Denis nabij Parijs.
Wagens geladen met magere meubels, de gewapende mannen die ze bewaken, verbrande en verwoeste steden. Dit is de visie van een tijdgenoot uit de laatste jaren van de Honderdjarige Oorlog, die de ellende schetst van de Franse plattelandsgebieden die door Engelse invallen, plunderingen door de routiers van de Grote Compagnies zonder loon tijdens de wapenstilstanden, en de verwoestingen door de "Ecorcheurs" die van 1435 tot 1444 actief waren, zijn verwoest.
Van 1328, de dood van Charles IV, tot 1461, de dood van Charles VII, op dat moment de Engelsen in Frankrijk alleen Calais bezaten, een oorlog die meer dan een eeuw duurde. De Honderdjarige Oorlog zal Frankrijk ingrijpend veranderen.
Van 1337 tot 1343: de Engelsen vermeerderen de aanvallen op de provincies trouw aan Filips VI.
1346: Het leger van de koning van Frankrijk wordt verslagen bij Crécy.
1347: De stad Calais moet zich overgeven aan de Engelsen.
1345: De zwarte dood verwoest Frankrijk en vervolgens Engeland.
1356: Jan II de Goede, de opvolger van Filips VI, verliest de Slag bij Poitiers en wordt gevangen genomen.
1356 - 1358: De dauphin (toekomstige Charles V) moet het hoofd bieden aan de opstand van de handelaren, geleid door Etienne Marcel.
1360: De vrede wordt getekend in Brétigny; de koning van Frankrijk moet veel gebieden aan de koning van Engeland afstaan.
***
De vier eerste beurzen van Châteauneuf werden in 1542 opgericht door François I, koning van Frankrijk: dit zijn de beurzen van de maandag voor Palmzondag, van 26 juli, van 21 augustus en van 9 oktober. Châteauneuf-de-Randon fungeerde als "hoofdplaats" voor de boeren uit de omgeving. Veel "maquignons" kwamen uit de Auvergne, het Rouergue, het Vivarais, en vooral uit het Lage Languedoc. Aan het begin van de 20e eeuw waren er 16 beurzen in het jaar: - op 13 januari, de aankoop van het varken voor de conservering van het jaar; de eerste maandag van februari en 19 februari; de eerste maandag van maart en 19 maart, de dag van Sint-Jozef; de eerste maandag van april en 19 april; de tweede woensdag van mei en de woensdag voor Sint-Jan; op 26 juli, op 20 augustus, op 22 september, op 9 oktober, de woensdag voor Sint-Andreas in november, en de woensdag voor Kerstmis in december.
Aan het begin van de eeuw arriveerden de boeren de avond ervoor om zich te installeren. De herbergen, cafés en woningen zaten vol. Al deze handelaren aten, dronken en genoten van traditionele gerechten zoals flêche en tripoux. Ze bespraken de prijzen die ze de volgende dag zouden voorstellen. Het dorpsplein was volledig gevuld met horned beesten, tegen elkaar opgesteld, waardoor er maar weinig ruimte overbleef voor de voorbijgangers. De discussies waren luid, in het patois, de toon steeg, men raakte gefrustreerd, men ging weg, en kwam dan weer terug voor de transactie die werd getekend met een tik op de rechterhand van de boer.
Met een schaar maakte men een letter, een cijfer door een paar haren op de achterkant van het dier af te knippen, en de verkoop eindigde met enkele "canouns" in het café om de hoek. Langzaam maar zeker verplaatsten de boeren zich met hun dieren in aanhangers getrokken door wagens, waardoor de beurzen korter werden. Het aantal boeren dat vee bezat was aanzienlijk afgenomen door de bevolkingsdaling in Lozère, waardoor de beurzen volledig uit het landschap van Châteauneuf verdwenen.
Het gemeentehuis van Châteauneuf had het project aangekondigd om een fontein op het plein te bouwen, waarbij de bewoners gebruikmaakten van een vuil putje voor consumptie. Geholpen door de gemeenteraad schreef de burgemeester op 10 november 1894 naar de leden van de commissie voor Publieke Hulp om de aanvraag te doen. De gemeente besloot een lening van 67.000 franc op te nemen bij de Caisse Nationale des retraites voor de ouderdom, benodigd voor de bouw, met de verantwoordelijkheid om deze uitgave in 50 jaar af te betalen met een belasting van 67 centimes. Volgens verhalen verteld door de ouderen, liepen de discussies uit de hand, en na de verkiezingen verdeelde de gemeenteraad zich in twee clans: 6 voor de rechterzijde en 6 voor de linkerkant.
Het was dus nodig om de raadsleden te splitsen. Wetende dat de stem van de burgemeester overwegend is, koos hij ervoor om zich aan te sluiten bij de voorstanders van de fontein, dat wil zeggen aan de linkerkant. Ondertussen verspreidde de rechterzijde een petitie tegen dit project. Op 29 september 1929 presenteerde de burgemeester van Châteauneuf, de heer Galière, het plan en de begroting van de fontein en het project werd eindelijk aangenomen.
De stenen daarvan zijn bewerkt door de heer Bourret uit La Fage. Velen waardeerden het om hun gieter op het plein te kunnen vullen in plaats van water uit hun weiden te putten.
Oud vakantieshotel met een tuin aan de oever van de Allier, L'Etoile Gastenhuis ligt in La Bastide-Puylaurent tussen de Lozère, Ardèche en Cevennen in de bergen van Zuid-Frankrijk. Op de kruising van de GR®7, GR®70 Stevensonpad, GR®72, GR®700 Régordane-pad, GR®470 Bronnen en Kloven van de Allier, GRP® Cévenol, Ardéchoise Bergen, Margeride. Talrijke rondwandelingen voor wandelen en dagtochten per fiets. Ideaal voor een ontspannen en wandeltocht.
Copyright©etoile.fr