Ο ορεινός όγκος Tanargue στο Ardèche

Λουμπαρέσ Ο Τανάργκ, ο επιβλητικός γίγαντας του Κεντρικού Μαζικού Συγκροτήματος, στέκεται σαν φύλακας από πέτρα, φτάνοντας στα 1.511 μέτρα στην κορυφή του Μεγάλου Τανάργκ. Εκτείνεται από τη δύση προς την ανατολή σε απόσταση 15 έως 20 χιλιομέτρων, η έκτασή του αγκαλιάζει περίπου 50 χιλιόμετρα, καλύπτοντας μια επιφάνεια 4.726 εκταρίων. Αποκαλούμενος "βουνό της Θύελλας", αντηχεί από τους ψιθύρους των καταιγίδων του παρελθόντος.

Το κλίμα του Τανάργκ, χαρακτηρισμένο από τις πιο άφθονες βροχοπτώσεις στη γαλλική ηπειρωτική χώρα, υφαίνει ένα πέπλο από ομίχλη και φυ greenery στις πλαγιές του. Ο Τανάργκ είναι ένας ζωντανός καμβάς, μια μούσα για τους αφηγητές και τους καλλιτέχνες, που έχει εμπνεύσει πολλές μυθοπλασίες και έργα στην καρδιά της Αρντές.

Τα μονοπάτια του Τανάργκ πατιούνται από τα βήματα των σύγχρονων περιηγητών, ποδηλατών και πεζοπόρων, που έρχονται να αναζητήσουν την ηχώ της άγριας φύσης. Το χειμώνα, οι πλαγιές του ντύνονται στα άσπρα και ζωντανεύουν σύμφωνα με τις εποχές, χάρη σε έναν χιονοδρομικό σταθμό που χτυπά στον ιδιοτροπικό ρυθμό του κλίματος. Καταταγμένος ως ΖΝΙΦ τύπου Ι και φωλιασμένος στο περιφερειακό φυσικό πάρκο των Ορέων της Αρντές, ο Τανάργκ είναι ένα καταφύγιο βιοποικιλότητας, ένας περιβαλλοντικός θησαυρός που πρέπει να διατηρηθεί.

GR4 Στην καρδιά αυτού του τοπίου, η αγροκοσμική παράδοση συνεχίζει να χτυπά, συμβολισμένη από την τελευταία μετακίνηση του Αρντές, όπου τα πρόβατα περιφέρονται στα λιβάδια σαν σε έναν αιώνιο πασχαλινό πίνακα. Οι καστανιές, υπολείμματα μιας εποχής που έχει παρέλθει, συνεχίζουν να ευδοκιμούν, συντηρημένες από τα χέρια εκείνων που διατηρούν την κληρονομιά της γης. Ο Τανάργκ, το βουνό της Θύελλας, παραμένει ένα ζωντανό σύμβολο της ανθεκτικότητας και του πλούτου της Αρντές.

Ο Τανάργκ, αυτό το πολύτιμο στολίδι του νοτιοδυτικού Αρντές, στέκεται στα σύνορα της Λοζέρ, περιτριγυρισμένος από τη διατηρημένη φύση του περιφερειακού φυσικού πάρκου των Ορέων της Αρντές. Είναι περιτριγυρισμένος από τα βουνά του Βιβαρά και το συγκρότημα του Ντεβές στα βόρεια, τη κοιλάδα του Ροδανού στα ανατολικά, το όρος Λοζέρ στα νότια και τα βουνά της Μαρχερίδας στα δυτικά. Αν και μοιράζεται το πνεύμα των Σεβεννών, ο Τανάργκ ξεχωρίζει, μένοντας έξω από τα σύνορα της περιοχής των Σεβεννών, που τελειώνει στο όρος Λοζέρ, 35 χιλιόμετρα πιο νότια.

Έντεκα κοινότητες, όπως μαργαριτάρια, διασκορπίζονται γύρω από αυτό το συγκρότημα: Μπορν, Ζοζάκ, Ζοάννας, Λαμπουλέ, Λουμπαρέσ, Προυνέ, Ροκλές, Σαιν-Ετιέν-ντε-Λουγκντάρ, Σαιν-Λωράν-λε-Μπαν, Σοσού και Βαλγκόρζ. Παλιότερα σχημάτιζαν την Σ.Ι.Α.Τ, μια διαδημοτική ένωση αφιερωμένη στην τουριστική και αγροτική ανάπτυξη της περιοχής, που διαλύθηκε στις 22 Φεβρουαρίου με την επιθυμία του νομάρχη. Αυτή η ένωση συνέδεε επίσης άλλες τοπικότητες, φύλακες των συνόρων του Τανάργκ: Άστετ, Σελιέ-ντι-Λυκ, Λαβάλ-ντ' Ωρέλ, Λαναρκ, Λαβερυούν, Λε Πλαγνάλ, Μονσελγκές και Σαιν-Αλμπάν-εν-Μοντάν, όλες μάρτυρες της ιστορίας και του πολιτισμού αυτού του μοναδικού εδάφους.

Στις βαθιές κοιλάδες και τις απότομες χαράδρες της Αρντές, η γη διατηρεί τους ήχους ενός μακρινού παρελθόντος. Οι σπηλιές του Σογιόν, σιωπηλοί μάρτυρες, ψιθυρίζουν ιστορίες 150.000 ετών, όταν ο προϊστορικός άνθρωπος πατούσε αυτές τις μυστήριες γαίες. Η σπηλιά του Σοβέ, κρυμμένη κοντά στις ταραχώδεις χαράδρες, αποκαλύπτει τοιχογραφίες που αφηγούνται μια εποχή όταν ο άνθρωπος και η φύση ήταν αδιαχώριστοι.

Όταν ο Ιούλιος Καίσαρας επέκτεινε την αυτοκρατορία του, ο Τανάργκ, αυτός ο περήφανος όγκος, βρισκόταν στην περιοχή των Ελβιένων, ενός γαλατικού λαού τόσο ανθεκτικού όσο και τα βουνά που κατοικούσαν. Μετά τη θύελλα του πολέμου, οι Ελβιένες και η γη τους τυλίχτηκαν στο μανδύα της ρωμαϊκής επαρχίας της Ναρβωνίας, ένα νέο κεφάλαιο στην χιλιετή τους ιστορία.

Ο Μεσαίωνας είδε τον Τανάργκ να ξυπνά κάτω από ένα νέο φως. Ένας τοπικός αξιωματούχος, με μια χειρονομία πίστης και εξουσίας, πρόσφερε αυτές τις γαίες στη διακυβέρνηση του Βιβιέρ. Έτσι, τον ένατο αιώνα, ο Τανάργκ υφάνθηκε στο εκκλησιαστικό καμβά της περιοχής. Το 1271, ο Βιβαράς, όπως και ο Ζεβοδάν και ο Βελά, απορροφήθηκε στο Λανγκεντόκ, ενώνοντας διάφορες γαίες κάτω από μία σημαία.

Η Αναγέννηση έφερε μαζί της τους μεταβλητούς ανέμους των Θρησκευτικών Πολέμων. Ενώ οι Σεβέννες και ο Βιβαράς διασπάστηκαν στη σύγκρουση, ο Τανάργκ παρέμεινε ένα οχυρό της καθολικής πίστης. Αυτή η πιστότητα έκανε τις γαίες του πεδίου μάχης για τις χουγενόττικες δυνάμεις, και ο Βιβαράς σημαδεύτηκε από τα σημάδια αυτών των αγώνων. Η πολιορκία της Πριβάς, οι αδυσώπητοι δρομείς και ακόμη και οι σφαγές των πολιτών άφησαν ανεξίτηλες πληγές στην καρδιά και την ψυχή της επαρχίας.

Αλλά ήταν στις αρχές του 18ου αιώνα που ο Τανάργκ αναταράχθηκε από τις επιπτώσεις του πολέμου των Καμισάρ, μια τελευταία αναλαμπή βίας που άναψε τις Σεβέννες. Και τη δεκαετία του 1750, το τέρας του Ζεβοδάν σκόρπισε τον τρόμο, με τη νεαρή Ζαν Μπουλέ, που έπεσε δυτικά του συγκροτήματος, ως πρώτη θύμα της άγριας οργής του. Αυτές οι γαίες, εμποτισμένες με ιστορία και μύθους, συνεχίζουν να μαγνητίζουν εκείνους που ακούν τους ψιθύρους του παρελθόντος.

Βαλγκόρζ Στο λυκόφως του 18ου αιώνα, ο Τανάργκ, αυτός ο κοιμισμένος γίγαντας, ξύπνησε για να ενταχθεί στο νεοσύστατο τμήμα των Πηγών του Λίγηρα, το οποίο σύντομα θα αποκτούσε το όνομα Αρντές. Η 4η Μαρτίου 1790 σηματοδότησε την αυγή μιας νέας εποχής, και ο Τανάργκ, σαν πατριάρχης, έδωσε το όνομά του στην πρόσφατα σχηματισμένη περιφέρεια. Η Τζοΐζ, και μετά η Ζοζάκ, ήταν οι φάροι που καθοδήγησαν αυτή την περιφέρεια, φωτίζοντας τον δρόμο της ιστορίας.

Τα γειτονικά χωριά του Τανάργκ, κρυμμένα στις πτυχές των βουνών του, υπήρξαν μάρτυρες της οργής των στοιχείων, υποβαλλόμενα σε επαναλαμβανόμενες επιθέσεις από ποταμούς που πλημμύρισαν. Οι επιδρομές των Σεβέννων, σαν άγριοι δράκοι, κατέστρεψαν τη γη το 1840 και το 1856. Αλλά τον Σεπτέμβριο του 1890, ο ουρανός έκλαψε με μια πρωτοφανή οργή, εκδηλώνοντας σχεδόν 950 mm βροχής σε πέντε ημέρες, σμιλεύοντας το τοπίο με μια αρχαία δύναμη.

Στο λυκαυγές του 20ού αιώνα, ο Τανάργκ είδε τα παιδιά του να απομακρύνονται, παρασυρμένα από τον άνεμο της αγροτικής εξόδου. Οι καστανιές, άλλοτε δυνατές, έκλαιγαν την μαύρη τους μελάνη, ενώ οι μουριές έτρεμαν από την επιδημία της πεμπρίνης. Τα χωράφια άδειαζαν και οι καρδιές στρέφονταν προς τα μακρινά φώτα της Λυών, της Σαιν-Ετιέν και της Μασσαλίας, αναζητώντας ένα μέλλον που θα διαμορφωνόταν στη βιομηχανία. Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος θερίζει ζωές, αφήνοντας πίσω του χωριά φαντάσματα, όπου η σιωπή αντηχεί πιο δυνατά από τα κανόνια.

Μαζικός του Τανάργκ Αλλά όπως ο φοίνικας που αναγεννιέται από τις στάχτες του, ο Τανάργκ είδε μια αναγέννηση στο κατώφλι των ετών 1990. Ο πράσινος τουρισμός άνθισε στις πλαγιές του, και οι νεο-αγρότες, προσελκυσμένοι από την υπόσχεση ενός καταφυγίου, ήρθαν να σπείρουν τους σπόρους ενός ευημερούντος μέλλοντος. Η Ομπενάς, στην αστική της επέκταση, έτεινε το χέρι στις δημοτικές αρχές της ανατολής, υφαίνοντας ένα δίκτυο ζωής που αγκάλιασε το συγκρότημα σε μια ορμή αναγέννησης.

Στην πλαγιά του Τανάργκ, ένα πασχαλινό μπαλέτο εκτυλίσσεται κάθε καλοκαίρι, από τον Ιούνιο έως τον Σεπτέμβριο, όπου 1.300 πρόβατα κρέατος (BMC, Κόκκινο του Ρουσιγιόν και άλλα) χορεύουν στο ρυθμό της μετακόμισης, καθοδηγούμενα από δύο αφοσιωμένους βοσκούς. Είναι η τελευταία από αυτές τις παραδοσιακές παραδόσεις στην Αρντές, μια ζωντανή ηχώ μιας εποχής που έχει παρέλθει.

Οι ηλιόλουστες πλαγιές του Τανάργκ στολίζονται με καστανιές, τις πράσινες φρουρές που φρουρούν μέχρι τα 1.000 μέτρα υψόμετρο. Εγκαταλειμμένες, είναι προσβάσιμες μόνο μέσω μονοπατιών για μουλάρια ή με τα πόδια, μαρτυρώντας τη σκληρότητα της ζωής στο παρελθόν. Αλλά κοντά στα χωριά του Βαλουσέ, του Βαλοσού και της Λαμπουλέ, αυτά τα δέντρα ευδοκιμούν, φροντισμένα από εκείνους που εξακολουθούν να αντλούν την επιβίωσή τους από αυτούς τους καρπούς της γης. Στη σκιά του συγκροτήματος, εκεί όπου κυριαρχεί το κρύο, οι καστανιές παραχωρούν τη θέση τους στη άγρια φύση.

Κοιλάδα του Βαλγκόρζ Παλαιότερα, οι αγρότες αυτών των χωριών, σε μια ηρωική προσπάθεια, θερίζοντας το γρασίδι των ψηλών πλαγιών, κουβαλούσαν στους ώμους τους φορτία χόρτου βάρους 80 κιλών. Τρεις ώρες περπάτημα, ένα ταξίδι Σίσυφου επαναλαμβανόμενο ημέρα με τη μέρα, για να ταΐσουν περισσότερα από 7.000 πρόβατα που τότε κατοικούσαν την καλοκαιρινή περίοδο. Αυτές οι ιστορίες μόχθου και επιμονής υφαίνουν τον πλούσιο καμβά της ιστορίας του Τανάργκ.

Στη μυστική δύση, όπου οι αρχαίες βελανιδιές και ελάτες ψιθυρίζουν ιστορίες αιώνων, βρίσκεται το δασικό πάρκο των Σαμπόν. Ένα καταφύγιο πρασίνου όπου οι ψηλές γρασίδες αγκαλιάζουν τον ουρανό, και οι υποαλπικές εκτάσεις εκτείνονται σαν ένα χαλί κάτω από τους επιβλητικούς βράχους. Εδώ, οι λιθόστρωτες εκτάσεις είναι κάστρα για τα ρυάκια που τραγουδούν στην αφθονία της υγρασίας.

Στην καρδιά αυτού του πίνακα, οι τεχνητές φυτείες, μάρτυρες των ετών 1980, υψώνονται ντροπαλά, κυριαρχούμενες από τα κωνοφόρα. Αυτές οι πράσινες φρουρές, γεννημένες από το χέρι του ανθρώπου μετά τους ταραγμένους καιρούς του πολέμου, υπενθυμίζουν την εποχή που το Εθνικό Γραφείο Δασών θεωρούσε τα κωνοφόρα ως το μέλλον της δασοκομίας. Αλλά οι άνεμοι της αλλαγής φυσούν πάνω από τον Τανάργκ, όπου μια αναγεννητική κίνηση σβήνει τα ίχνη αυτών των φυτειών για να επιστρέψει στη γη το πασχαλινό της πρόσωπο. Είκοσι εκτάρια πεύκων εξασθενούν, αφήνοντας χώρο στην αγριότητα, ανανεωμένη από την αφθονία του περιφερειακού φυσικού πάρκου. Και στο δασικό πάρκο, ένας ευαίσθητος χορός εκκαθάρισης διατηρεί τις βαλτώδεις και τους υποαλπικούς θησαυρούς, όπως τα βατόμουρα των βάλτων, φρουρούς της εύθραυστης ισορροπίας αυτού του βιοτόπου.

Η πανίδα, είναι μια συμφωνία άγριας ζωής. Τα γεράκια, όπως ο ευγενής Κιρκινέζος και ο κομψός Γκρίζος Ταυρομάχος, κυριαρχούν στους ουρανούς, ενώ η βίδρα, διακριτική, διασχίζει το ποτάμι της Μπορν από την αυγή του 1998. Ο Λιόν, από την άλλη πλευρά, είναι το ευημερούν σπίτι ευρωπαϊκών κάστορες, ακούραστων αρχιτεκτόνων. Και στη σκιά των δασών, αγριογούρουνα και ελάφια οργανώνουν μια αναγέννηση, μαρτυρώντας τη ζωτικότητα που ανακτήθηκε από αυτές τις αρχαίες γαίες.

Παλιό ξενοδοχείο παραθερισμού με κήπο στην όχθη του Allier, L'Etoile Ξενώνας βρίσκεται στην La Bastide-Puylaurent ανάμεσα στη Lozère, την Αρντές και τις Σέβεννες στα βουνά του Νότου της Γαλλίας. Στη διασταύρωση των GR®7, GR®70 Δρόμος Stevenson, GR®72, GR®700 Δρόμος Régordane, GR®470 Πηγές και Φαράγγια του Allier, GRP® Cévenol, Αρντέχως Όρη, Margeride. Πολλές κυκλικές διαδρομές για πεζοπορίες και ημερήσιες εκδρομές με ποδήλατο. Ιδανικό για μια χαλαρωτική και πεζοπορική διαμονή.