Η ιστορία του Loubaresse στην Ardèche

Régordane Ο ρωμαϊκός δρόμος που περνούσε ανάμεσα από τα βουνά και τις κοιλάδες του Vivarais και των Cévennes ήταν περισσότερο από ένας απλός δρόμος. Ήταν μια ζωτικής σημασίας αρτηρία που συνέδεε αυτές τις δύο περιοχές, προωθώντας το εμπορικό, πολιτιστικό και στρατιωτικό εμπόριο. Σήμερα, ονομάζεται «μονοπάτι της ρωμαϊκής οδού», και ακόμα μπορούμε να θαυμάσουμε τα ερείπιά της κατά μήκος της διαδρομής της. Αλλά η ακριβής της χάραξη παραμένει ένα μυστήριο, καθώς έχει καλυφθεί εν μέρει από τη βλάστηση ή τροποποιηθεί από τον άνθρωπο μέσα στους αιώνες. Γνωρίζουμε ωστόσο ότι περνούσε από τα χωριά Loubaresse, Saint-Pierre-de-Colombier, Le Cheylard και Thueyts, όπου ακόμα μπορεί κανείς να δει κομμάτια πλακόστρωτου δρόμου και πέτρινα γεφύρια. Η ρωμαϊκή οδός χρησιμοποιούνταν από εμπόρους, ταξιδιώτες, προσκυνητές, αλλά και από τις ρωμαϊκές λεγεώνες που κατείχαν την περιοχή. Το μονοπάτι της ρωμαϊκής οδού έχει γίνει ένα δημοφιλές μονοπάτι πεζοπορίας, που προσφέρει μοναδικά τοπία και ιστορικά μνημεία.

Μεσαιωνικός καμβάς Μεσαίωνας
Τον 12ο αιώνα, το τοπίο του Loubaresse άλλαξε ριζικά με την κατασκευή του οχυρού κάστρου Loubaresse, το οποίο κυρίευε την κοιλάδα του Ardèche. Αυτό το κάστρο σηματοδότησε την αρχή της κυριαρχίας του Loubaresse, που ανήκε στους κόμητες του Toulouse. Οι κύριοι του Loubaresse όφειλαν την πίστη και την υποστήριξή τους στους κόμητες του Toulouse, που τους προστατεύουν και τους παραχωρούν προνόμια. Η κυριαρχία του Loubaresse ήταν μία από τις πιο ισχυρές του Vivarais. Κάλυπτε μια μεγάλη έκταση και ασκούσε πολλά φεουδαλικά δικαιώματα, όπως η δικαιοσύνη, η συλλογή φόρων, ο έλεγχος των δρόμων και των γεφυρών.

Η κυριαρχία του Loubaresse εξαφανίστηκε κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, όταν η περιουσία των ευγενών κατασχέθηκε και πωλήθηκε. Το οχυρό κάστρο Loubaresse χτίστηκε τον 12ο αιώνα από την οικογένεια La Tour-Saint-Vidal, και το κράτησε μέχρι τον 14ο αιώνα. Στη συνέχεια πέρασε στα χέρια διαφόρων ευγενικών οικογενειών, που το μεταμόρφωσαν και το μεγάλωσαν κατά τους επόμενους αιώνες, ιδιαίτερα τον 14ο και 16ο αιώνα. Το κάστρο ήταν η έδρα της κυριαρχίας Loubaresse για περισσότερα από εξακόσια χρόνια. Πωλήθηκε ως εθνική περιουσία κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης και αργότερα μετατράπηκε σε αγρόκτημα. Το οχυρό κάστρο Loubaresse είναι ένα τετράγωνο κάστρο με τέσσερις στρογγυλούς πύργους. Είναι φτιαγμένο με πελεκητή πέτρα, με παχιά τοιχώματα και στενά παράθυρα. Έχει έναν πύργο διοίκησης, που χρησίμευε ως κατοικία και άμυνα, μια εσωτερική αυλή όπου βρίσκονταν τα αχούρια και οι κουζίνες, καθώς και πρόσθετα κτίσματα όπου διαμένουν οι υπηρέτες και οι στρατιώτες.

Αββαείο των Chambons, που βρίσκεται στη Borne Κατάλογος των κυρίων:
12ος-13ος αιώνας: Η οικογένεια La Tour-Saint-Vidal, που έδωσε το όνομά της στο κάστρο και στην κυριαρχία.
14ος αιώνας: Η οικογένεια Roquefort, που κληρονόμησε το κάστρο μέσω γάμου και το ενίσχυσε για να αντέξει τις επιθέσεις των Άγγλων κατά τον Πενταετή Πόλεμο.
15ος-16ος αιώνας: Η οικογένεια La Baume, που αγόρασε το κάστρο και το εκσυγχρόνισε προσθέτοντας στοιχεία από την Αναγεννησιακή εποχή.
17ος-18ος αιώνας: Η οικογένεια Vogüé, που διαδέχθηκε την οικογένεια La Baume μέσω γάμου και το όμορψε με στοιχεία κλασικού στυλ.
19ος αιώνας: Η οικογένεια Chambon, που αγόρασε το κάστρο από την οικογένεια Vogüé και το μετέτρεψε σε αγρόκτημα.

Meyrand Pass Το αβαείο των Chambons, που βρίσκεται στη Borne, ιδρύθηκε το 1152 από τον Guillaume de Borne, έναν τοπικό άρχοντα που ήθελε να δημιουργήσει έναν τόπο προσευχής και charity. Βοηθήθηκε από τα παιδιά του, που του δώρισαν κτήματα και περιουσία. Το αβαείο των Chambons ήταν αρχικά ένα dalonitικό αβαείο, δηλαδή ακολουθούσε τον κανόνα του Αγίου Βενέδικτου, αλλά με μεγαλύτερη αυτονομία. Στη συνέχεια, ενώθηκε με την Τσερστερσιανή τάξη, η οποία προωθούσε έναν πιο αυστηρό και περισυλλεκτικό βίο. Συνδέθηκε με το αβαείο της Sénanque, το οποίο απέστειλε μοναχούς και περιουσία. Το αβαείο των Chambons βρισκόταν στον τόπο ονόματι les Chambons, στο καντόνι του Saint-Étienne-de-Lugdarès. Περιελάμβανε μια αββαική εκκλησία, ένα κελείο, ένα τράπεζα, μια κλίνη, μια ιατρείο, μια βιβλιοθήκη, κελλιά, αποθήκες και κήπους. Είχε επίσης κτήματα, νερόμυλους, σιδηρουργεία και δικαιώματα σε γειτονικά χωριά. Το αβαείο των Chambons διοικούνταν από τακτικούς αγίους, που εκλέγονταν από τους μοναχούς. Ανάμεσά τους ήταν οι Pierre Geofroi, Bernard I Durand, Pierre II de Merle, Pierre III Adhémar και άλλοι.

Το αβαείο των Chambons γνώρισε την ακμή του τον 12ο και 13ο αιώνα, όταν είχε περίπου σαράντα μοναχούς και εκατό λαϊκούς εργάτες, που εργάζονταν για το αβαείο. Στη συνέχεια, η παρακμή ήρθε λόγω πολέμων, επιδημιών, λεηλασιών και μεταρρυθμίσεων. Καταλύθηκε κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, και τα κτίριά του καταστράφηκαν ή πωλήθηκαν. Σήμερα, απομένει μόνο το ίχνος στο έδαφος της αββαικής εκκλησίας και των τοίχων της, που μαρτυρούν το σχέδιό της σε σταυροειδή μορφή, με τρεις θωράκια, το σταυροδρόμι και το ιερό της. Μπορεί επίσης να παρατηρηθεί στον χωριό των Chambons πέτρες από το αβαείο, που επαναχρησιμοποιήθηκαν σε τοίχους σπιτιών. Το αβαείο των Chambons παραμένει ένα μέρος φορτωμένο με ιστορία και μνήμη, που attracts τους περίεργους και τους λάτρεις της ιστορίας.

Transhumance Το χωριό Loubaresse ενισχύθηκε τον 14ο αιώνα, επειδή βρισκόταν στην ρωμαϊκή οδό που συνέδεε το Vivarais με τα Cévennes, και το οποίο ήταν επιδιωκόμενο από τους Άγγλους και τους Γάλλους κατά τη διάρκεια του Πενταετούς Πολέμου. Το χωριό περιβαλλόταν από τείχος με δύο πύλες και παρατηρητήρια. Επιπλέον, προστατευόταν από το οχυρό κάστρο Loubaresse, που λειτουργούσε ως καταφύγιο για τους κατοίκους σε περίπτωση κινδύνου. Το χωριό Loubaresse είχε καταλάβει πολλές φορές, λεηλατηθεί και καεί κατά τη διάρκεια του Πενταετούς Πολέμου, αλλά αντιστάθηκε γενναία. Ακόμα και σήμερα, διατηρούνται ίχνη του μεσαιωνικού παρελθόντος του, με πέτρινα σπίτια, στενά δρομάκια και ερείπια τειχών.

Το Loubaresse γνώρισε μια περίοδο ακμής από τον 16ο μέχρι τον 18ο αιώνα, χάρη στην κτηνοτροφία και τη μεταφορά προβάτων (transhumance), που ζούσε το χωριό και τις γύρω περιοχές. Το Loubaresse, κρυμμένο σε ένα καταφύγιο πρασίνου, στα πόδια των βουνών, ήταν ένας σημαντικός τόπος εκτροφής προβάτων. Οι κάτοικοι του Loubaresse φρόντιζαν τα πρόβατά τους, που τους προσέφεραν μαλλί, κρέας και γάλα. Το μαλλί υφαίνονταν εκεί ή πωλούνταν στα εργοστάσια της περιοχής, που έκαναν από αυτό υφάσματα, κουβέρτες και ρούχα. Το κρέας και το γάλα μετατρέπονταν σε τοπικά προϊόντα, όπως τυρί, βούτυρο, ζαμπόν και λουκάνικα.

Εκκλησία του Moibaresse Κάθε άνοιξη, οι βοσκοί του Loubaresse ξεκινούσαν με τα κοπάδια τους προς τα βουνά του Vercors, όπου βρίσκονταν γρασίδι φρέσκο και άφθονο. Τα πρόβατα βόσκησαν στα λιβάδια το καλοκαίρι, υπό την παρακολούθηση των βοσκών και των σκύλων τους. Το φθινόπωρο, οι βοσκοί και τα κοπάδια τους επέστρεφαν στο Loubaresse ακολουθώντας αρχαία μονοπάτια. Η κτηνοτροφία και η μεταφορά προβάτων έφεραν πλούτο και κύρος στο Loubaresse. Το χωριό αναπτύχθηκε και ομορφύνθηκε, με νέα πέτρινα σπίτια με στέγες από λαζούρα ή κεραμίδια. Η εκκλησία ανακαινίστηκε και επεκτάθηκε, με μια υπέροχη πύλη με γείσο, που κυριάρχησε στο χωριό. Η ευημερία του Loubaresse διαρκούσε μέχρι τον 19ο αιώνα, όταν η εκτροφή προβάτων άρχισε να μειώνεται λόγω ανταγωνισμού, ασθενειών και αστυφιλίας.

Η εκκλησία του Loubaresse, αφιερωμένη στον Άγιο Μάρτινο, κατασκευάστηκε το 1845, στη θέση μιας παλιάς εκκλησίας. Διαθέτει μια υπέροχη πύλη με γείσο, που είναι στην πραγματικότητα ερείπιο παλιάς πύργου που βρισκόταν πίσω από το χωριό. Ο πύργος αυτός ήταν μέρος των τειχών του χωριού, που είχαν κατασκευαστεί τον 14ο αιώνα για να προστατεύονται από τις επιθέσεις των Άγγλων κατά τη διάρκεια του Πενταετούς Πολέμου. Το καμπαναριό κατασκευάστηκε από τα υπολείμματα μιας παρατηρητήριας πύλης, που είχε χτιστεί από τον άρχοντα Borne, για την παρακολούθηση της κοιλάδας του Ardèche.

Το όνομα Borne προέρχεται από τον γρανίτη βράχο πάνω στον οποίο βρισκόταν το κάστρο Borne, που ανήκε στην οικογένεια Randon. Ο Guillaume de Randon, κυρίαρχος του Borne, δώρισε ένα μέρος των εδαφών του στον Dom Amélius το 1152. Ο Dom Amélius ήταν μοναχός cistercien, που ίδρυσε σε αυτή τη γη τη Cistercian Αββαείο των Chambons, το οποίο έγινε σημαντικό πνευματικό και πολιτιστικό κέντρο στην περιοχή. Το κάστρο Borne βρισκόταν πάνω σε αυτόν τον βράχο, που προσέφερε μια εκπληκτική θέα στο όρος Tanargue, με κορυφή το Grand Tanargue, ύψους 1511 μέτρων. Το κάστρο Borne καταστράφηκε κατά τις Θρησκευτικές Πολέμους, και σήμερα σώζονται μόνο ερείπια.

Παλιό ξενοδοχείο παραθερισμού με κήπο στην όχθη του Allier, L'Etoile Ξενώνας βρίσκεται στην La Bastide-Puylaurent ανάμεσα στη Lozère, την Αρντές και τις Σέβεννες στα βουνά του Νότου της Γαλλίας. Στη διασταύρωση των GR®7, GR®70 Δρόμος Stevenson, GR®72, GR®700 Δρόμος Régordane, GR®470 Πηγές και Φαράγγια του Allier, GRP® Cévenol, Αρντέχως Όρη, Margeride. Πολλές κυκλικές διαδρομές για πεζοπορίες και ημερήσιες εκδρομές με ποδήλατο. Ιδανικό για μια χαλαρωτική και πεζοπορική διαμονή.