Het kasteel van Luc, een overblijfsel uit een feodale verleden
|
|
Het kasteel van Luc, een overblijfsel uit een feodale verleden |
|
Het kasteel van Luc, een overblijfsel van een feodaal verleden
Perched op een rotsachtige uitloper, die de vallei van de Allier domineert, stond het kasteel trots in het landschap van Lozère. Het leek de tijd uit te dagen, die toch zijn sporen had achtergelaten op de muren en torens. Dit kasteel, ooit getuige van de bewogen geschiedenis van Gévaudan, bewaarde nog steeds de geheimen van zijn vroegere heren. Een imposante vesting waarvan de ruïnes nog steeds getuigen van zijn vroegere grootheid, bestond uit een vierkante donjon omringd door verschillende torens en muren. De woning van het kasteel, in rechthoekige vorm, was versierd met een visgraatmotief, een typisch kenmerk van de romaanse kunst. De structuur omvatte ook een kapel, een binnenplaats, een put en ondergrondse gangen.
Gévaudan was een oude Franse provincie gelegen in het Centraal Massief, die tegenwoordig overeenkomt met het departement Lozère. De naam is afgeleid van het Gallische volk van de Gabales, dat de regio bezette vóór de Romeinse verovering. Het was eerst een onafhankelijke graafschap, en kwam daarna onder de heerschappij van verschillende adellijke families, zoals de Barcelone, de Joyeuse of de Polignac. Gévaudan kende vele belangrijke historische gebeurtenissen die zijn lot hebben gevormd. In de Middeleeuwen was het het toneel van feodale oorlogen, boerenopstanden en kruistochten tegen de Albigensen, de ketters die de autoriteit van de Kerk betwisten.
In de Renaissance werd het getroffen door de godsdienstoorlogen tussen katholieken en protestanten. In de 18e eeuw was het de plaats van mysterieuze aanvallen die werden toegeschreven aan een woest beest, dat terreur en paniek onder de inwoners zaaide. In de 19e eeuw werd het de wieg van het protestantisme in de Cevennes, dat zich verzette tegen de koninklijke vervolging. Met de Franse Revolutie werd het geïntegreerd als het departement Lozère, en verloor zo zijn naam Gévaudan. Het was een land van legendes, tradities en erfgoed, dat veel megalitische monumenten, Gallo-Romeinse resten, versterkte kastelen, romaanse kerken en pittoreske dorpen bewaarde.
Het kasteel van Luc heeft zijn oorsprong in een zeer oude geschiedenis, opgericht op een site die ooit werd bezet door de Kelten, aan de rand van het Mercoire bos, waar de mysterieuze massieven van Tanargue zich bevonden. De bouw ervan strekte zich uit van de 6e tot de 10e eeuw, in een tijd waarin Gévaudan een onafhankelijke provincie was, verdeeld in acht baronien. Het was in bezit van de heren van Luc, die waren verbonden met de machtige baronnen van Randon en, via hen, met het Huis van Joyeuse, een van de meest illustere adellijke families van Frankrijk. De heren van Luc stonden bekend om hun moed, hun vroomheid en hun gevoel voor gerechtigheid. Ze hadden het voorrecht om munten te slaan, belastingen te heffen, recht te spreken en oorlog te voeren. Gerespecteerd en gevreesd door hun vazallen, waren ze ook genereus en beschermend tegenover de behoeftigen, de zieken en de pelgrims, die onderdak en hulp vonden in hun kasteel.
Het massief van Tanargue, dat teruggaat tot verschillende tijdperken, was het toneel van talrijke historische gebeurtenissen. Het was een strategische doorgang tussen Île-de-France en het Lage Languedoc sinds de Middeleeuwen, en werd bezocht door verschillende karavanen van handelaars, koningen, kruisvaarders en pelgrims die naar Saint-Gilles reisden, een belangrijk christelijk heiligdom. Het was ook het toneel van feodale conflicten, boerenopstanden en kruistochten tegen de Albigensen, evenals de godsdienstoorlogen tussen katholieken en protestanten. Het massief van Tanargue zat vol mysteries, magie en legendes, bevolkt door fantastische wezens en achtervolgd door geesten en boze betoveringen. De landschappen, tussen bossen, heidevelden, rotsen en toppen, boden adembenemende panorama's.
Het kasteel van Luc had een strategische positie, gelegen aan de Régordane weg (GR®700), een belangrijke as die Languedoc met Auvergne verbindt, bezocht door handelaars, pelgrims, kruisvaarders en koningen. Bovendien, aangezien het aan de grens tussen Vivarais en Gévaudan lag, twee regio's die vaak in conflict waren, had het kasteel de taak om de verdediging van het grondgebied en de bescherming van de inwoners te waarborgen. Voorzien van indrukwekkende muren, greppels, ophaalbruggen en uitkijktorens, was het haast onneembaar. Binnenin zorgden zalen, kamers, keukens, kelders en kapellen voor comfort en pracht. Versierd met wandtapijten, schilderijen, sculpturen en meubels, getuigen de muren van verfijning en rijkdom. Geanimeerd door de aanwezigheid van heren, dames, ridders, schildknapen, dienaren, koks, kapelanen, troubadours en minstrelen, was het kasteel levendig en vol vreugde.
Beladen met geschiedenis, herinneringen en dromen, doorliep het kasteel van Luc periodes van glorie en verval, vrede en oorlog, liefde en haat, geloof en twijfel, vreugde en verdriet, leven en dood. Het verwelkomde beroemde figuren, zoals koning Lodewijk IX, ook wel bekend als Sint Lodewijk, of de maarschalk van Joyeuse, evenals minder bekende figuren. Het was het toneel van dramatische scènes, zoals het beleg door de koninklijke troepen in 1307 of de plundering door de Camisards in 1703. De Régordane Weg, die het Centraal Massief doorkruist van Puy-en-Velay naar Saint-Gilles, getuigt ook van een millennia-oude geschiedenis, vol belangrijke gebeurtenissen en culturele en landschappelijke diversiteit.
Vivarais, een historische regio in het zuidoosten van Frankrijk, die tegenwoordig overeenkomt met het departement Ardèche en enkele aangrenzende gemeenten, ontleent zijn naam aan het Gallische volk van de Helvii, die het zuidelijke deel van de regio bezetten vóór de Romeinse verovering. Vervolgens geïntegreerd in het Heilige Roomse Rijk, werd Vivarais geleidelijk verbonden met het koninkrijk Frankrijk tussen de 13e en 14e eeuw. Gekenmerkt door talrijke historische gebeurtenissen, was Vivarais het toneel van feodale oorlogen, boerenopstanden en kruistochten tegen de Albigensen in de Middeleeuwen. Tijdens de Renaissance werd het getroffen door de godsdienstoorlogen tussen katholieken en protestanten. In de 18e eeuw zaait een reeks mysterieuze aanvallen, toegeschreven aan een wild beest, terreur, met meer dan honderd slachtoffers. In de 19e eeuw werd het de wieg van het protestantisme in de Cevennes, dat zich verzette tegen de koninklijke vervolging. Met de Franse Revolutie werd het geïntegreerd als departement van Lozère, waardoor het zijn naam Vivarais verloor.
Het kasteel van Luc was het toneel van vele bepalende historische gebeurtenissen. In 1380, tijdens de Honderdjarige Oorlog, werd het belegerd door een groep huurlingen die de platteland plunderden. De inwoners van het dorp vluchtten naar het kasteel, hopend daar bescherming te vinden. Maar geconfronteerd met een te groot aantal en te veel kracht, leek hun situatie wanhopig totdat een wonder plaatsvond. Gealarmeerd door het geluid van de strijd, kwamen tien edelen uit de buurt, geleid door drie dappere heren, waaronder Béraud d'Agrain des Ubas, verwant aan de heren van Luc, om het kasteel te hulp. Samen verdreven ze de aanvallers, die op de vlucht sloegen, en lieten aanzienlijke verliezen achter. Dankbaar voor hun redders, boden de inwoners van het kasteel hen een feestmaal aan als teken van waardering.
Béraud d'Agrain des Ubas, die bezittingen had in Vivarais en Gévaudan, was geallieerd met de baronnen van Randon en het Huis van Joyeuse. Hij erfde de goederen van de cadet-tak van de heren van Solignac, erebied aan de bisschoppen van Puy voor zijn bezittingen in Velay, waaronder zijn fort van Auteyrac. Hij had twee zonen, Jean en Georges, waarbij de laatste bisschop van Orange werd.
In 1562, tijdens de godsdienstoorlogen die katholieken en protestanten tegen elkaar stelden, werd het kasteel van Luc, trouw aan de koning en de Kerk, bedreigd door de hugenoten die verschillende vestingen in de regio hadden ingenomen. Om het kasteel te beschermen, stuurde koning Karel IX een garnizoen, waarmee hij de verdediging ervan verzekerde en bijdroeg aan het handhaven van de orde in het land.
In 1630, onder druk van kardinaal Richelieu, minister van Lodewijk XIII, die de opstandige adel wilde verzwakken, werd het kasteel van Luc vernietigd, en zijn stenen werden gebruikt voor de bouw van huizen in het dorp. Ontbrekend aan militaire functie, viel het kasteel in een lange periode van verwaarlozing.
In 1878 opende een nieuw leven zich voor het kasteel van Luc, met de transformatie van zijn donjon in een kapel en de installatie van een standbeeld van de Maagd Maria op zijn top. Het werd een plaats van aanbidding en pelgrimage, en het kasteel herwon een deel van zijn vroegere glorie.
In 1986 werd het kasteel van Luc officieel erkend als een historisch monument en ingeschreven in het register. Opgenomen door de vereniging van Vrienden van het Kasteel van Luc, nam een team van vrijwilligers de taak op zich om het te restaureren en te waarderen, waardoor deze waardevolle getuigenis van de feodale geschiedenis van de regio werd behouden.
Oud vakantieshotel met een tuin aan de oever van de Allier, L'Etoile Gastenhuis ligt in La Bastide-Puylaurent tussen de Lozère, Ardèche en Cevennen in de bergen van Zuid-Frankrijk. Op de kruising van de GR®7, GR®70 Stevensonpad, GR®72, GR®700 Régordane-pad, GR®470 Bronnen en Kloven van de Allier, GRP® Cévenol, Ardéchoise Bergen, Margeride. Talrijke rondwandelingen voor wandelen en dagtochten per fiets. Ideaal voor een ontspannen en wandeltocht.
Copyright©etoile.fr