De Sint-Pieterskerk in Luc
|
|
De Sint-Pieterskerk in Luc |
|
De kerk van Sint-Pieter in Luc, gelegen in het departement Lozère, is een religieus gebouw dat door de eeuwen heen en door verschillende beproevingen is gegaan. Het getuigt van de bewogen geschiedenis van de regio, maar ook van het geloof en de toewijding van zijn inwoners.
De kerk van Luc werd voor het eerst genoemd in teksten in de 13e eeuw, maar ze kan ouder zijn. Ze maakte deel uit van een priorij die afhankelijk was van de domerie van Aubrac, een krachtige abdij die in de 12e eeuw werd gesticht door monniken van de orde van Sint-Benedictus. De domerie van Aubrac was een spiritueel en cultureel centrum, maar ook een plek van opvang en hulp voor pelgrims en reizigers die de route van Puy naar Santiago de Compostela volgden.
In 1215 sprak het Vierde Lateraans Concilie, dat meer dan 400 bisschoppen en abten bijeenbracht, zich uit over de doctrine van de transsubstantiatie, de jaarlijkse biecht, de kruistocht tegen de Albigensen en de voorbereiding op de vijfde kruistocht. Paus Innocentius III stuurde er een gouden bul naartoe om de privileges van de domerie van Aubrac, waarvan de kerk van Luc afhankelijk is, te bevestigen. Deze bul wordt in de schat van de kerk bewaard, als een symbool van haar verbinding met de Heilige Stoel.
De kerk is gebouwd in de late romaanse stijl, met een halfronde apsis, kleine kolommen en gesculpteerde kapitelen. Ze heeft ook zijgalerijen en een dwarsgalerij die dienden om mannen en vrouwen tijdens de diensten te scheiden. Deze praktijk was vergelijkbaar met die van de Baskische kerken, maar omgekeerd: mannen stonden aan de linkerkant en vrouwen aan de rechterkant, terwijl het in de Baskische kerken andersom was.
De kerk heeft opmerkelijke decoratieve elementen, zoals de modillons die de kroonlijst ondersteunen, de historiën-kapitelen die bijbelse scènes of fantasiedieren voorstellen, en de muurschilderingen die de gewelven sieren. Men kan geometrische, bloemige of dierlijke motieven bewonderen, evenals heilige of profane figuren.
In de 16e eeuw onderging de kerk de verwoestingen van de godsdienstoorlogen. Ze werd geplunderd en in brand gestoken door de protestanten, die een deel van het schip en de toren vernietigden. Vervolgens werd ze hersteld door de katholieken, die er een portiek en een sacristie aan toevoegden.
De kerk kende nieuwe verwoestingen tijdens de Franse Revolutie, die leidde tot de confiscatie van de goederen van de geestelijkheid en de afschaffing van de cultus. Daarna werd ze gebruikt als schuur of gevangenis. Ze werd bijna volledig herbouwd in de 19e eeuw, na een openbare inzameling die door de pastoor van Luc was gestart. Alleen de apsis is bewaard gebleven en in 1931 als historisch monument geregistreerd.
In 1878 transformeerden de parochianen van Luc de donjon van het kasteel van Luc in een kapel en plaatsten ze een beeld van de Maagd op het terras. Het kasteel van Luc, dat dateert uit de 11e eeuw, was de residentie van de heren van Luc, die veel rechten en land in de regio bezaten. Het werd belegerd en in 1575 door de protestanten veroverd, en in 1593 door de katholieken heroverd. Het werd in de 18e eeuw verlaten en tijdens de Revolutie als nationaal goed verkocht.
Het beeld van de Maagd, dat 2,50 meter hoog is, is van witgecoat gietijzer. Het is van ver zichtbaar en domineert het landschap. Het is een object van grote verering van de inwoners van Luc, die er wonderen en genade aan toeschrijven. Het is ook een referentiepunt voor wandelaars en toeristen die de regio bezoeken.
In hetzelfde jaar van de installatie van het beeld, passeerde de Schotse schrijver Robert Louis Stevenson door Luc tijdens zijn reis door de Cévennes met zijn ezel Modestine. Hij woonde de zondagsmis bij en beschreef zijn bewondering voor het kasteel en het beeld van de Maagd in zijn boek "Reis met een ezel in de Cévennes". Hij schreef: "Het kasteel, met zijn kapel en het beeld van de Maagd, stond op een uitstekende rots boven het dorp en vormde een pittoreske en imposante groep".
In 1931 vierde de kerk van Sint-Pieter haar inschrijving als historisch monument, dankzij de conservering van haar romaanse apsis uit de 13e eeuw, versierd met kleine kolommen en gesculpteerde kapitelen. Ze wordt erkend als een juweel van de religieuze kunst in Lozère en trekt veel bezoekers en liefhebbers van architectuur aan.
De kerk herbergt een klein beeldje uit de 14e eeuw, genaamd de “Cagassou”, dat een man in een ondubbelzinnige houding voorstelt. Het bevindt zich op de hoek van een huis, dichtbij het postkantoor. Het getuigt van de populaire humor en de vrijheid van meningsuiting van die tijd. Het is ook een symbool van vruchtbaarheid en welvaart en is onderwerp van legendes en tradities. Sommigen zeggen dat je het moet aanraken om geluk te krijgen, anderen dat je het moet aaien om kinderen te krijgen.
De kampeertoren is een typisch architectonisch element van romaanse kerken. Het is een twee niveaus tellende torenmuur, bestaande uit twee openingen met een torentje en een pinakel erboven. Het is bedekt met een klein houten dak om te beschermen tegen de weersomstandigheden. Het heeft verschillende ronde bogen, die het mogelijk maken om de klokken te laten luiden. De karakteristieke vorm, die onmiskenbaar doet denken aan de vorm van haarborstels, heeft het deze oorspronkelijke bijnaam gegeven. Het dateert uit de 13e eeuw, zoals blijkt uit een steen van zijn bekleding van groot graniet die het jaar 1306 draagt. Het is gerestaureerd in de 19e eeuw, tegelijkertijd met de schepen van de kerk.
De kampeertoren is een kenmerkend teken van de romaanse kerken in het zuiden van Frankrijk, met name in Auvergne, Languedoc en Provence. Het wordt vaak geassocieerd met landelijke of geïsoleerde kerken, die niet de middelen hadden om meer complexe torens te bouwen. Het is ook een weerspiegeling van een Spaans-Moorse invloed, die zich verspreidde via de Pyreneeën en de Midi. Ten slotte is het een getuigenis van een tijd waarin klokken een grote betekenis hadden in het dagelijks en religieus leven, omdat ze de uren, de gebeden, de feesten en de waarschuwingen markeerden.
De kerk van Sint-Pieter is een plaats van aanbidding die het hele jaar door verschillende en rijke vieringen verwelkomt. Deze vieringen zijn een gelegenheid om het religieuze en culturele erfgoed van de regio te benadrukken, maar ook om de banden tussen de inwoners en de bezoekers te versterken. Hier zijn enkele voorbeelden van vieringen die de kerk van Luc tot leven brengen:
De feestdag van Sint-Pieter, op 29 juni, die de patroonheilige van de kerk van Luc eert. Deze feestdag is een van de oudste en belangrijkste van het dorp. Het begint met een plechtige mis, gevolgd door een processie die door de straten van het dorp trekt, begeleid door de klokken van de kerk, die als historische voorwerpen zijn geregistreerd. De processie stopt voor het kasteel van Luc, waar het beeld van de Maagd staat, om haar eer te betuigen. De feestdag eindigt met een gezellig diner, waar lokale specialiteiten, zoals truffade of charcuterie, worden genuttigd.
De feestdag van de Maagd, op 15 augustus, die het beeld van de Maagd viert dat op de donjon van het kasteel van Luc is geplaatst. Dit beeld, dat 2,50 meter hoog is, is van wit geverfd gietijzer. Het is van ver zichtbaar en domineert het landschap. Het is object van grote verering onder de inwoners van Luc, die eraan wonderen en genade toeschrijven. Het is ook een herkenningspunt voor wandelaars en toeristen die de regio bezoeken. De feestdag van de Maagd begint met een mis, gevolgd door een zegen van de kuddes, die de veehouders en hun dieren bijeenbrengt. De feestdag gaat verder met een picknick, waar brood, kaas en wijn worden gedeeld.
De feestdag van Sint-Michiel, op 29 september, die de patroonheilige van het dorp Luc viert. Deze feestdag is recenter dan de twee voorgaande, maar net zo populair. Het begint met een mis, gevolgd door een zegen van de oogst, die het einde van de zomer en het begin van de herfst symboliseert. De feestdag gaat verder met folkloristische animaties, die dansen, liederen, kostuums en traditionele instrumenten in de schijnwerpers zetten. De viering eindigt met een bal, waar men danst tot in de vroege uurtjes.
Oud vakantieshotel met een tuin aan de oever van de Allier, L'Etoile Gastenhuis ligt in La Bastide-Puylaurent tussen de Lozère, Ardèche en Cevennen in de bergen van Zuid-Frankrijk. Op de kruising van de GR®7, GR®70 Stevensonpad, GR®72, GR®700 Régordane-pad, GR®470 Bronnen en Kloven van de Allier, GRP® Cévenol, Ardéchoise Bergen, Margeride. Talrijke rondwandelingen voor wandelen en dagtochten per fiets. Ideaal voor een ontspannen en wandeltocht.
Copyright©etoile.fr