     
|
Loubaresse in Ardèche |
     
|
|
|
Loubaresse in Ardèche |
|
Typisch klein dorpje in de Haute Ardèche aan de voet van de Tanargue met uitzicht op de Valgorge-vallei. In het centrum van het dorp is er een kruidenierswinkel, een restaurant en een gerenommeerde gîte en tafel van gasten in heel Ardèche.
Hier stoppen de paddenstoelenzoekers uit de steden Alès, Aubenas of Largentières voor de lunch en 's avonds de wandelaars die de Tanargue, de Ardècheberg, de variant van het Cévenol-pad rond het dorp La Bastide Puylaurent nemen via St Laurent les Bains en Borne.
Het Cévenol is een van de mooiste paden van de regio; het duurt 5 of 7 dagen.
Tegen de rand van de Tanargue ligt dit bergdorp (1250 m), de kleinste gemeente van het departement. De huizen van graniet en basalt zijn gegroepeerd rond de kerk, waarvan de torenspits is gebouwd met de resten van een uitkijktoren die door de heer van Borne is gebouwd.
De naam zou afkomstig zijn van de wolven die de regio rondzwierf of van "laoubo recento", de recente dageraad, omdat het de eerste stralen van de opkomende zon ontvangt. Maggy Merle, een lokale persoonlijkheid, runt de kleine kruidenierswinkel en maakt metingen voor Météo-France.
De Valgorge-vallei
De oorsprong van de naam zou komen van "vallis gurgulionis", een vallei die begint bij de doorgang, een smal punt waar de Beaume binnenkomt. Verscholen aan de voet van de imposante zuidzijde van de Tanargue trok dit afgelegen hoekje veel schrijvers aan.
Op het kasteel van Chastanet werd de dichter Ovide de Valgorge geboren. Albin Mazon (alias dokter Francus), een groot historicus van de Ardèche, doorkruiste de hele regio op de rug van een muildier. Kenneth White, een Britse schrijver, woonde daar meerdere jaren en vond daar de inspiratie voor zijn brieven uit Gourgounel. Simone de Beauvoir beschrijft in Histoire Drailles een verblijf dat ze in 1935 had. Tijdens de Tweede Wereldoorlog kwam ze per fiets terug met Jean-Paul Sartre om vakantie door te brengen in de vrije zone.
Taranis was een Keltische god: de god van de donder! Men zegt dat hij zijn huis heeft gekozen in het massief van de Tanargue, deze rotsachtige balk in het zuidwesten van de Ardèche, waar Pierre Veyrenc op 23 juni 1867 vertelt: "...de duivel nam de Tanargue mee! De bliksem heeft weer geslagen, het heeft 2 herders en 203 schapen gedood..."
Verscholen aan zijn voeten, met 32 inwoners bij de laatste telling en een oppervlakte van 900 ha, is Loubaresse het kleinste dorp van het departement. Het ligt op 1250 meter hoogte, aan de poort van de Ardècheberg, en twijfelt tussen de mediterrane en oceanische hellingen, de Cévennes en het plateau. Tegen de punt van de Tanargue, die de wolken dragende winden uit het zuidoosten stopt, ontvangt het dorp veel water (gemiddeld 2100 mm per jaar), maar houdt het niet vast.
Binnen enkele uren stroomt het en verhoogt het de stroom van de Beaume-rivier, die zijn oorsprong vindt in Rochemisole, bovenaan het dorp. Hier zeggen we: wanneer de regen klapt in de regio, is het in Loubaresse dat je het het hardst hoort!
We hebben niet meer regendagen dan elders, en in de zomer is het zelfs vrij droog, maar als het regent, is het niet om te lachen.
De spar. Een conifeer met aanhoudende naalden, de spar heeft een rechte stam met horizontale takken. Het heeft, net als de den, medicinale eigenschappen. Lokaal wordt het gekozen als "pibou" om voor de woning van een nieuw verkozen persoon te worden geplaatst, om hen te eren en te vieren. Als een hoge boom levert het goed kwaliteit hout dat gewild is in de timmerwerk en meubelmakerij. Het kan samenleven met een andere soort conifeer: de gewone spar.
***
De Ardèche, zo waardig om zowel de tekenaar als de naturalist te interesseren, bevat verschillende onbekende delen, hoewel ze niet het vergeten verdienen waarin ze zijn gebleven: zo is er het domein van de Ubas, dat een omtrek van zeven lieues beslaat. Het ligt aan de westelijke rand van het departement in de gemeente Saint-Etienne-de-Lugdarès, 8 lieues ten noordwesten van L'Argentière, en is omgeven, aan de noord-, oost- en zuidkant, door heuvels die geleidelijk stijgen en de vulkanische berg Prasoncoupe vormen, waarvan de naam snede of krater van de weiden betekent, omdat het boven mooie weiden uitsteekt, en waarvan de hoogte ongeveer 1000 meter boven de Middellandse Zee is.
Deze vulkaan is, door de overvloed aan zijn lavastromen, een van de belangrijkste in Vivarais. Als ze het hadden bezocht, hadden de naturalisten die de omgeving van Loubaresse verkenden het niet op de eerste plaats gezet. Van zijn hellingen vloeien thermale wateren, bronnen van rijkdom voor het dorp Saint-Laurent-les-Bains, dat, zonder de reputatie die ze genieten, geïsoleerd en bijna verlaten zou zijn in de diepte van zijn ronde, smalle vallei, bezaaid met halfvergane rotsen, waarvan de verspreide brokstukken het beeld van chaos bieden. Vanaf de top van Prasoncoupe verandert het landschap; de ariditeit van deze vallei wordt opgevolgd door de gelukkige vruchtbaarheid van een land bedekt met bossen, weiden, overvloedige wateren en cultiveerde velden.
Vanuit de bovenkant van de vulkaan van Loubaresse domineer je de Valgorge-vallei, de meest pittoreske van Vivarais met zijn duizenden pieken en naalden, en de mooie vegetatie, waarvan de indeling bij elke stap de onverwachte opeenvolging van vrolijke of wilde plaatsen biedt. Het is op het kasteel van Valgorge, een dorp gelegen in het vruchtbaarste deel van de vallei, waar de markies de La Fare de verzen componeerde die hem beroemd maakten.
Vroeger waren er, die de hoge bergen van deze koude regio's domineerden, vier torens, die van Loubaresse, Borne, Saint-Laurent-les-Bains en Luc, waarvan de toppen, toen de nacht donker was, schitterden met de vuren aangestoken van een enorme brandstapel, heldere vuurtorens die de omgeving op afstand verlichtten, en dienden als signalen tijdens deze feodale oorlogen van heer tot heer, zo rampzalig en zo frequent. Van deze vier torens is er al één verdwenen.
Gelegen op twaalfhonderd tweeënveertig meter boven de zeespiegel, op de monding van een van de oudste vulkanen van Vivarais, deze toren, die vanaf een afstand een zo schilderachtig en indrukwekkend effect in het landschap gaf, was door de tijd gerespecteerd. Maar minder dan vijf jaar geleden kwam er een man, die niet veel waarde hechtte aan oude ruïnes, die het liet afbreken en met de grond gelijk maakte, om de materialen te gebruiken voor de reconstructie van de parochiekerk van Loubaresse.
Van Chambons naar Loubaresse, een dorp dat uitsluitend bestaat uit muilezels, robuuste en dappere bergbewoners die de moed en de vaardigheid hebben, maar minder de gratie en de coquette elegantie van Andalusische muilezels; en van Loubaresse naar Chat-del-Bos, waar de weg leidt naar Saint-Laurent-les-Bains, die niet meer dan een lieue van daar is, verdwijnt elk goed gebaand pad. Je hebt voor je alleen weilanden en velden, waarlangs dieren en mensen avontuurlijk gaan.
Een menigte beekjes snijdt en verstoort het land dat je doorkruist. Bijna al deze beekjes maken meer lawaai dan ze groot zijn. Het is trouwens opmerkelijk: in de bergen hebben de beekjes zwervende en duizelingwekkende bewegingen die de zo rustige en bloeiende beekjes van onze vlaktes niet vertonen.
Oud vakantieshotel met een tuin aan de oever van de Allier, L'Etoile Gastenhuis ligt in La Bastide-Puylaurent tussen de Lozère, Ardèche en Cevennen in de bergen van Zuid-Frankrijk. Op de kruising van de GR®7, GR®70 Stevensonpad, GR®72, GR®700 Régordane-pad, GR®470 Bronnen en Kloven van de Allier, GRP® Cévenol, Ardéchoise Bergen, Margeride. Talrijke rondwandelingen voor wandelen en dagtochten per fiets. Ideaal voor een ontspannen en wandeltocht.
Copyright©etoile.fr